Öğrendi Çirkin Çocuk.

Tarihin toz tutamadan kaybolan sayfalarında kurutmak için güllerim yoktu.Ben yeşil yaprakları koparırdım nar ağacından.Kurumadan düşerdi defterimin arasından. İçime sinmeyen titrek elleri vardı varoluş tohumumun. Bir kapı gıcırtısına hapsolurdu uykularım.Konuşmaya yoldaş olmazdı, olanlar yetmezdi halime. İnsan ne kadarını anlatabilir çürümüşlüklerinin..?! Ve başetmeyi öğrendi çirkin çocuk..Anladı istenen de buydu..