03 aralık

Kendi demlerime yenilerini ekleyip bayatlamasını izliyorum bazen sessizce, bazense kimse anlamasa da konuşarak, yazarak, adına isyan denilen açık kıvamlı o şerbetten içerek. Kocaman ağaçları olan bir dinlenme yeri gibi ömrüm. Kuşlar umutlu, ağaç kovuğunda yaşayan börtü böcek umutlu.. Bir serinlikteki ben umutsuz. Kuşlar yaprak sesilerine şükreder, diğerleri bir gün daha yaşadığına; can havli.. Benim yollarım desteksiz, köstekli. Bir de şu içimdeki karamsar, karmaşık, kırılgan ve zor yanlarım. Bir satranç var aramızda, kim hamle yaparsa diğeri pusuda. Ayrışması, imkansızlığın ekşi, kavruk tadında güçsüz. Yani “haydi bir gayret” tadında emekliyoruz birlikte. Ah bir de bu anlaşılma çabalarım olmasa. Kendi kendimi zar zor çözümlemeye üşenipte başedemezken bir de aşkından Leyla tadında dolandığım bir eş. Haklı..Zorlu.. Aşk emek istiyor..