Baba!

Kış eğer hava yağmurluysa bazen çok çekilmez oluyor kabul ediyorum.Ama duygusal bir gününüzdeyseniz buharlaşan bir şeyler oluyor içinizde hadi kabul edin.Standart bir akşam ,gün içindeki stres dalgalarını düşünmezsek.Yorgunluğumu parmak uçlarıma yükleyip soğuğa rağmen vücudumun kaskatılığını yağmurun sıcak yüzünde eritmeye çalışıyorum.Önümde komşu kızı Yeliz ve babası.Yeliz şemsiyesini açıyor.İstiyor ki babası da ıslanmasın ama boyu yetişmiyor babası için şemsiye tutmaya.Babası alıyor şemsiyeyi sarılıyor Yeliz’e.Biraz gülüşüyorlar.Bir baba,kızı ve siyah bir şemsiye…Nasıl güzel bir duygudur kim bilir??Böyle bir resmimiz hiç olmadı baba.Öylesine uzaktaydın.Ölümle şimdi çok çok uzaklardasın…