kalabalık caddelerden geçiyorsun,
kırpışan binlerce gözün içinden..
bir çocuk görüyorsun, olabildiğince yalnız..
tutmuş şehrin elinden denizlere yürüyor.
gülümsüyorsun ona..
sen o çocuksun şimdi; ürkek, telaşlı ..
hiç bişey yok ki şimdi önünde uzayıp giden sokaklardan başka
yan yana yürüyoruz seninle , yana yana ..
ama bundan haberimiz yok!
sen küçücük bir kadınsın
avuçlarıma sığıyor yüzün..
bakıyorum ellerime ,yoksun !
git diyorsun; kalıyor yüzün..
ben hangi sokağın köşesini dönsem
sen bir yokuşun başında kayboluyorsun .
sokaklar..muzip çocuklar gibi yer değiştiriyor içimizde
bir anlamı olmalı bunca geç kalmışlığımızın diyorum
bir anlamı olmalı ellerimin ellerini bir körler gibi arayışının..
şehrin seni masalladığı o çocuğun rüyasında uzanıyorum ellerine
oysa benim ellerim korkuyor ellerinden..
gözlerim korkuyor gözlerinden..
neden bu şehir, bu sokaklar, bu gökyüzü seni adımlıyor?Seni!
yasağını sayıklarken durmadan kulaklarıma ama neden denize koşuyorum?
çünkü yasaklanmış bütün aşkların gölgesi denize düşer..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder