küs..

Küstüm.. Adı "hayat"olan arkadaşıma küstüm. Derin zannederken ayak bileklerimde kalacak kadar sığ olduğunu farkedince daha da çekilmez oldu, sıkıldım, onu sevmekten vazgeçtim. Bu oyunu oynamak zevkli değil ki hiç?! Yarım bıraktıklarımı bitirememekten sıkıldım. Şeker almak için hep benim gözyaşlarımı harcamaktan sıkıldım. Biraz da onlar versin.. Çok fazla keşkem yok ama bir iki tane var. Biri hiç istemeden üzdüğüm birinin keşkesi diğeri de yarım kalan birinin keşkesi.. Bilmem belki de üçtür ): Belki daha fazla.. daha da fazla.. Beni affedin olmaz mı? Bu seferlik..lütfen.. O zaman bende hayatı affederim kimbilir.. Ben affedebiliyor muyum öbürlerinin keşkelerini? Hayır affedemiyorum. O zaman bende affedilmiycem. Canım acıyor sıkça. Sanırım bir dosta ihtiyacım var. Yok ki.. :(